Որոշել էի կիսուրիս ծնունդին մի հատ նենց բան անեյի, որ ոխս հանեյի` մինչև հիմա հիշում եմ ոնց ծնունդս հարամ արեց, էն էլ սաղ թարս գնաց․․․Թե ասա քեզ պետք էր։Ոնց հասկացաք կիսուրիս հետ էտքան էլ լավ չեմ, իրար կծում ենք, յոլա չենք գնում։ Դե ինքը մտա ծում ա, որ ինձնից բարձրա, ինձնից խելոք ա, ես էլ կատաղում եմ որ ինձ ստրուկի տեղ են դնում։
Վերջը կիսուրիս ծնունդն էր մի երկու օր առաջ, ասի տորթը ես թխեմ, ընենց անհամ բան անեմ, որ ծնունդն էլ օրն էլ հարամվի։ Թարսի նման լիքը մարդ էր եկել շնորհավորելու։Հիմա եկավ հասավ տորթը կիսելու պահը։ Սաղ առաջին կտորը բերանները դրին ու էն պահն էր, որ կուլ չէր գնում։
Հիմի ես ամոթից գետինն եմ մտե, դե ինչ իմանայի, որ մեր տունը պետք ա մարդ գա։ Շուստրի կիսուրս էլ ասում ա տեսեք ինչ լավ հարս ունեմ, իմ ծնունդի տորթը ինքն ա թխել, ապրի ինքը որ էսքան շնորհքով ա։ Բայց ասենք լավ ա չասեր որ էս անհամությունը ես եմ սար քել։
Էս լրիվ էն պահն ա, որ ասումա փոս փորողը ինքն ա ընկնում իրա փորած փոսի մեջը։ Սենց խայտառակության մեջ հլը չէի հայտնվել։ Մերս էլ ինձ սաղ տեղ գովում ա, ասում ա լավ ձեռի շնորհք ունի, կարում ա համով-համով բաներ սարքի։ Էտ սաղ մի վայրկյանում ջուրը լցվավ։ Մի խոսքով կիսուրս ինձ 10-ով 0 արեց ինչ խոսք։ Բայց ոնց էր ամեն ինչ հասկացել, զարմանալիյա։
