Սրճարանում մատուցողուհի եմ աշխատում․ Մի օր անզգուշաբար հարվածեցի այցելուի որդուն․․․Միայն իմա-նաք, թե ինչ արեց նրա մայրը
Մի քանի տարի առաջ աշխատում էի արագ սննդի կետում: Այնտեղ հաճախ էին գալիս երիտասարդ մայրիկներ՝ երեխաների հետ միասին:Մի գեղեցիկ օր էլ կրկին հյո ւրեր եկան՝մոտ 3 տար եկան երեխայի հետ միասին: Ծնող-ները թույլ էին տալիս երեխային վազվզել ամբողջ սրահում, մինչդեռ մենք զգուշացնում էինք, որ տղային իրենց մոտ պահեն, քանի որ մենք տաք ուտելիք ներով սկո ւտեղով շրջում ենք ամբողջ սրահում, ինչ ասես կարող է լի-նել:
Ես մոտեցա մի սեղանին, բեր եցի նրանց հա շիվը, սակայն երբ պիտի հետ գնայի, նրանք ինչ-որ բան ասացի, ես կտրուկ պտտվեցի և չնկատեցի,թե ինչպես ստացվեց, բայց հարվածեցի երեխային:Ես ՇՈԿԻ մեջ էի:Տղան սկսեց շատ բարձր արտասվել, վազեց մոր մոտ և գլուխը դրեց նրա ծնկներին:Ես մտովի արդեն ստորագրում էի աշխա-տանքից ազատվելու իմ դիմումը և նոր գործ փնտրում:
Ես գիտեի,որ նման բանի պատ ճառով աշխա տանքից ազատում են: Բայց այդ պահին տեղի ունեցավ ամենա-զար-մանալին: Մայրը նայեց ինձ և ասաց որդուն.
-Ես քեզ ասացի, որ չվազես սրճարանում, այդպես չէ՞, սիրելիս: Վերջ տուր, բավական է լաց լինես: Արի ներողու-թյուն խնդրեք այս աղջկանից նրա համար, որ դու ավազակություն ես անում:Ես վստահ եմ, որ այտդ այնքան էլ ուժեղ չի ցավում:Ես այնքան շնորհակալ էի այդ կնոջը, կորցրել էի խոսելու ունակությունը: Նա իմ հայացիքց ա-մեն ինչ հասկացավ:
