Տանը ամուսնուս հետ սուրճ խմելիս ասացի, որ 2-րդ երեխա ունենալու ժամանակն է, իսկ նա ․․․Ուրախանալու փոխարեն ասաց, որ պատրաստվում է ամուսնալուծվել և հեռանալ ինձանից։Վերջերս դարձա 35 տարեկան, թե ինչպես ժամանակն այդքան արագ անցավ, ինքս էլ չնկատեցի: Ցավո ւմ եմ, բայց ես հիմա միայն նրա համար եմ ապրում, որ աղջիկս առանց մայր չմնա: Ուղղակի ապրում եմ…
Բայց ժամանակին ամեն ինչ այն քան լավ էր…Շատ լավ եմ հիշ ում այն օրը, երբ դեռ 3 տարի առաջ, երբ ես, աղ-ջիկս և ամուսինս գնացել էինք այգի, լավ օր անցկացնելուց հետո վերադարձանք տուն, այնքան ջերմ և լուսավոր օր էր, ես ու ամուսինս նստեցինք միասին սուրճ խմելու և ես ասացի.
-Գուցե՞ երկրորդ երեխայի մասին մտածենք:
Նա սուրճի բաժակը դրեց սեղանին, նայեց ինձ տարօրինակ լուրջ հայացքով, և այն, ինչ նա ասաց, ես չկարողա-ցա ադեկվատ ընկալել. նա առաջարկում էր ամուսնալուծվել:Ինձ մոտ հիստերիա սկսվեց, խանդի տեսարաններ, սկանդալ:
Ոչինչ չօգնեց, որ նրան կողքիս պահեմ: Նա վճռական էր տրամադրված:Հաջորդ առավոտյան նա հավաքեց իրե-րը և գնաց տանից:Տանը մնացի դստերս և դժբախտությանս հետ…սիրտս փշրված էր: Ես հիմա լավ գիտեմ, թե ինչ է նշանակում դեպրեսիա:
Ես դադարել եմ հետևել ինձ,այժմ խղճահարություն եմ առաջացնում:Ես դա պարզ տեսնում եմ ամուսնուս աչքե-րում, երբ մենք հանդիպում ենք շաբաթվա մեջ մի քանի ժամ, երբ նա գալիս է երեխային տեսնելու:
Ցավում եմ, որ ամեն ինչ այսպես եղավ: Ես դադարել եմ ապրել…ես ուղղակի շնչում եմ…
