Տաքսու վարորդը ասաց՝ 1000 դրամ որ տաս, քեզ աշխարհի վերջը կտանեմ… Արագ-արագ հեռախոսս եմ պայուսակիցս հանում, որ
պետք լինի 1-02 զանգեմ…
Կարինե Հարությունյանը գրել է. Ռոսսիшյի մոտ օրվա վերջում կանգառում կանգնած իմ բաժին տաքսին եմ կանչում, մեկ էլ դիմացս
կшյանած այն դեղին տաքսու նշшնը մեքենայի գլխին դրած տաքսու վարորդը ասում է մեքենայի միջից.
֊Այսօր չեմ քշել, քուրս։Հազար դրամ որ տաս, քեզ աշխարհի վերջն էլ կտանեմ։Իմ պատվերը չեղարկեցի, լուռ նստեցի դիմացիս տաք-
սին, հազար դրամ տվեցի վարորդին։ Սա տեղից չի շարժվում և նախ հայելու միջից է ինձ նայում, հետո շրջվում դեմքիս է նայում և
որոշ ժամանակ դադարից հետո ասոպմ, թե՝ քուրս, իսկ ո՞ւր ենք գնում։
«Աշխարհի վերջը», ֊ասում եմ և պատուհանից դուրս նայում։ Ինքնավստահ մեքենան տեղից պո կում է վարորդը ու քշում։Մտածում
եմ՝հավանաբար աչքերս զարմանքից լայնացել են հիմա,և արագ֊արագ հեռախոսս եմ պայուսակիցս հանում,որ պետք լինի 102 զան-
գեմ։ Վարորդը շրջադարձ է անում, գալիս հրապ արակ ու կանգնում կառավա րության առջև, իջնում, գալիս է և իմ դուռը բացում ու
ժպիտը դեմքին ասում.
»Հասանք, քուրս, աշխարհի վերջն էստեղ է»))Հետաքրքիր չի շարունակությունը։ Վարորդը ճիշտ էր։ Ես էլ տանն եմ։
