Ես 34 տարեկան էի,երբ ամուսինս հայտնեց,որ ինձ այլևս չի սիրում ու ուզում է բաժանվել:Մինչ այդ միասին ապ-րել էինք 12 տարի, երեխաներ այդպես էլ չունեցանք, և ամուսինս վստահ էր, որ խնդիրն իմ մեջ է:Վերջին մի քա-նի տարիների ընթացքում աստիճանաբար քաշս ավելանում էր, ու ինձ այնքան էին նեղացնում ամուսնուս ակ-նարկներն ու քննադատությունը:
Չեմ կարող հստակ ասել պատճառը, բայց երևի սթրես էի ապրում, ուղղակի ինքս էլ չէի գիտակցում դա: Ամուսի-նս ստիպում էր, որ գնամ մարզասրահ, իսկ ես աշխատանքից հետո մինչև գալիս էի տուն, անում բոլոր գործերը, արդեն ուժասպառ ընկնում էի ու բնականաբար մարզվելու մասին խոսք չէր կարող լինել:
Ամուսնալուծությունից հետո շուրջ մի քանի ամիս դեպրեսիայի մեջ էի, նույնիսկ աշխատաքից ազատվեցի, որ կարողանամ ապաքինվել ու ուշքի գալ: Ի զարմանս ինձ նկատեցի, որ ախորժակ բոլորովին չունեմ: Մայրս խնա-մում էր ինձ, ոչինչ թույլ չէր տալիս անել, իսկ ես էլ հանգստանում էի ու էներգիա հավաքում:
Ընկերուհիս նույնպես շատ օգնեց: Նա ամեն օր կրկնում էր, որ նախկին ամուսինս երկրագնդի միակ տղամար-դը չէ, առհասարակ, ամեն ինչ նրա շուրջ չի պտտվում: Մտերիմներիս օգնությամբ հավաքեցի ուժերս ու որոշեցի վերադառնալ նորմալ կյանքիս: Աշխատանք գտա, սկսեցի դուրս գալ տնից, իսկ գործից հետո տանը անելու ոչինչ չունեի, որոշեցի մարզասրահ գնալ:
Այդպես 6 ամսում նիհարեցի 15 կիլոգրամ: Ես ինձ ուրիշ մարդ էի զգում:Երբ բոլորովին չէի մտածում սիրո մա-սին, բաժանումից 2 տարի անց ծանոթացա ապագա ամուսնուս հետ: Մի քանի ամսից ընտանիք կազմեցինք, իսկ 1 ամիս առաջ լույս աշխարհ եկավ փոքրիկս:Ծանոթներիցս իմացա, որ նախկին ամուսինս հասցրել է ևս 2 անգամ բաժանվել, բայց երեխա չունի…
