19 տարեկանում պատահական հղիացա ու համարձակվեցի դրա մասին պատմել մայրիկիս․․․Մտքովս անգամ չէր անցնում, որ այդ-պես կարձագանքի
19 տարեկան էի, երբ իմացա հղիությանս մասին: Հարա զատներս ասացին, որ պետք է ազատ վել երե խայից: Մենք ապրում էինք 2 սենյականոց բնա կարանում 5 հոգով՝ ես, քույրս, մորա քույրս, մայրս և տատիկս: Ոչ ոք չէր ուզո ւմ, որ մի հոգի էլ ավելանա: Մայրս ինձ ու քրոջս միայնակ է մեծացրել, և չէր ցանկանում, որ ես նույնպես անցնեմ նույն դժվարությունների միջով:
Երեխայիս հոր պահ վածքն ինձ համար ամեն ամեծ հար վածը դարձավ. չնայած այն բանին, որ մենք միմյանց շատ էինք սիրում, նա ասաց, որ երեխան իրեն պետք չէ…Ամբողջ գիշեր արտասվեցի, իսկ առավո տյան բոլորին հայտնեցի, որ միևնույնն է, ունենալու եմ երեխային: Այդ ժամանակ էլ մայրս ինձ տանից դուրս հանեց, ասաց, որ երբեք իրենցից օգնություն չխնդրեմ:
Այժմ ես փողոցում հայտնված հղի էի: Բնական է, սկզբո ւմ շատ դժվար էր, բայց հանուն երեխայիս չէի հանձնվում:Համալսարանում տարկետում վերցրեցի, հետո աշխատանք գտա: Այդ պահից անցել է 9 տարի: Այժմ ո ւնեմ 1 սենյականոց բնակարան, մեծացնում եմ դստերս:
Գիտե՞ք, ինչն է հետաքրքիր…Ես ու մայրս ապրում ենք հարևանությամբ, սակայն աղջիկս չգիտի, որ այդ կինը, ում գրեթե ամեն օր տեսնում ենք բակում, իր տատիկն է, հարազատ տատիկը:Երեխայիս ծնվելու ժամանակ, երբ կյանքիս ամենաբարդ շրջանն էր, մի-այն ընկերուհիս էր կողքիս, հենց նա ինձ ծննդատնից դիմավորեց, օգնեց, միայն նրան մինչև կյանքիս վերջ շնորհակալ կլինեմ, իսկ մորս ու մյուս հարազատներին երբեք չեմ ների:
