3 ամիս առաջ ամուսնացել եմ մի տղամարդու հետ, ում շատ էի սիրում, և ինչպես ինձ էր թվում՝ մեր սերը փո-խադարձ էր: Իսկ հիմա ես ապրում եմ մի մարդու հետ, ում չեմ ճանաչում: Ի՞նչ է կատարվում…Ամուսինս այլ մարդ է դարձել:
Երբ մենք ծանոթացանք, ես 20 տարեկան էի, իսկ Արսենը՝ 23: Նա բարի և լավ անձնավորություն էր, ուներ հու-մորի զգացում, հոգատար էր: Մենք միասին շատ լավ օրեր ենք անցկացրել:Շուտով ամուսնացանք, շատ կարճ ժամանակ անց իմացա, որ հղի եմ:
Արդեն 3 ամիս է, ինչ Արսենի կնոջ կարգավիճակում եմ, և մեր օրերն անցնում են մոտավորապես այսպես:Ար-սենը գալիս է տուն և վազում համակարգչի մոտ: Ես սեղան եմ գցում և նրան կանչում ընփրելու, ինչին նա պա-տասխանում է.
-Կբերե՞ս այստեղ:
Այսինքն նա նույնիսկ չի կարողանում սեղանի մոտ նստել նորմալ մարդկանց պես: Իսկ ես ուզում եմ նրա հետ խոսել մի քիչ, շփվել, պատմել ինչ-որ բաներ, լսել, թե ինչպես է անցել նրա օրը:Ամբողջ երեկո նա մնում է համա-կարգչի մոտ և անդադար ինչ-որ բան ուզում. սուրճ բեր, ջուր բեր, հագուստս արդուկիր և այդպես շարունակ:
Երբ ես փորձում եմ խոսել նրա հետ, բացատրել, որ ես տան աշխատող չեմ, այլ նրա կինն եմ, նա միշտ նույն պատասխանն է տալիս. ես գումար եմ աշխատում:Նա սկսել է ինձ վրա էլ գումար խնայել՝ ասելով, որ շուտով կծնվի երեխան և մենք մեծ ծախսեր կունենանք: Ես կհասկանայի նրան, եթե նա իր համար նոր համակարգիչ չգներ:
Ամեն անգամ մեր խոսակցությունն ավարտվում է նրանով, որ Արսենն ինձ հասկացնում է, որ ինձ ոչ ոք բռնի ուժով չի պահում այստեղ, այսինքն եթե ցանկանամ, կարող ենք ամուսնալուծվել:
Եթե նա ինձ սիրեր, այդպես չէր վարվի…
Ինձ այժմ այն միտքն է հանգիստ տալիս, որ երեխայի ծնունդը կարող է փոխել ամուսնուս վերաբերմունքն իմ հանդեպ:
