35 տարեկան ընկերուհիս արդեն 12 տարի ամուսնացած է, բայց երեխա չունի․ Հարցրեցի պատճառը, պատաս-խանեց․ Չհավատացի, բայց․․․
Մեր աշխատավայրում մի աղջիկ կա, բոլորից շատ նրա հետ եմ շփվում: Անահիտը 35 տարեկան է, արդեն 11-12 տարի է, ինչ ամուսնացած է:Նրանք երկուսով են ապրում,ո ւնեն տո ւն, մեքենա, աշխատանք:Վերջերս հետաքր-քր-վեցի, թե ինչու երեխա չեն ունենում: Ինչին Անահիտը պատասխանեց, որ արդեն ուշ է:
Պետք էր ավելի շո ւտ մայրանալ, իսկ այն ժամանակ դեռ տուն չէին գնել:Ես հայտնեցի կարծիքս՝ ասելով, որ 35-ը ծնող դառնալու համար լավագույն տարիքն է,հատկապես նրանց դեպքում,երբ ապահովված են ամեն ինչով: Ին-չու՞ չունենալ գոնե մի երեխա:
Անահիտը հիմա հանգիստ կարող է չաշխատել ու զբաղվել երեխայով:Բայց Անահիտը շարունակ պնդում էր իր ասածը: Իբր երբ երեխան գնա մանկապարտեզ, ինքը արդեն շատ մեծ կլինի, ու բոլորը կկարծեն, թե ինքը ոչ թե մայրիկն է, այլ տատիկը: Ես ասացի, որ բազ մաթիվ կանայք նույնիսկ 40 տարե կանից հետո են ծննդաբերում, բայց չկարողացա փոխել ընկերուհուս կարծիքը:
Ինձ թվում է, որ նրանք կամ չեն կարողանում երեխա ունենալ, կամ էլ ուղղակի հավես չունեն:Իսկ մի քանի օր առաջ Անահիտն ինձ պիտի որոշ թղթեր տար, ու դրա համար էլ աշխատանքից հետո միասին գնացինք նրանց տուն: Զարմացա, երբ այնտեղ 4 կատու տեսա:
Անահիտը՝ տուն մտնելուն պես, գրկեց ու սկսեց համբուրել կենդանիներին, ու ես մտածեցի, որքան լավ կլիներ, եթե դրա փոխարեն երեխա ունենար:Իհարկե հասկանում եմ, որ յուրաքանչյուրն ինքն իր համար ընտրություն կատարելու իրավունք ունի, բայց միևնույնն է, չեմ հասկանում այն մարդկանց, ովքեր չեն ուզում զգալ ծնող լինե-լու բերկրանքը:
