5 տարեկան այս փոքրիկը հերոսաբար քրոջը դուրս բերեց այրվող տնից․․․Հիմա նա 21 տարեկան է, ինչպե՞ս է անցավ փոքրիկ հերոսու հու կյանքը։15 տարի առաջ տեղի ունեցավ մի սարսափելի դեպք. Հրդեհ բռնկվեց, և երեխաները քիչ էր մնում մահանային: Բայց շնորհ իվ 5 տարեկան Նաստյայի, բոլորը ողջ մնացին, բայց հենց նա ստացավ մարմնի 80% այրվածքներ: Եվ հենց այդ վիճակում երեխան իր գրկում կրակներից հանեց իր քրոջը:
2005 թ. Մարտ։ Խարկովի շրջանի խուլ գյուղ Վորոնցովկա: Հինգ տարեկան Նաստյան և երկու տարեկան Լյուսյան տանը մենակ էին մնացել:
«Տունը ցուրտ էր, և ես որոշեցի վառել վառարանը», — ասաց Նաստյա Օվչարը ողբերգությունից մի քանի տարի անց,- Ինչպես էր դա արվում, ես, իհարկե, չգիտեի: Բայց ես տեսել էի, թե ինչպես են ծնողներս վառելափայտ դնում և լուցկին վառում: Ես չէի էլ կարող մտած ել, որ կարող է ինչ-որ վատ բան պատահել: Ես վառեցի լուցկին, և հանկարծ … նա այն բռնկվեց: Կրակը կպավ իմ հագուստին, որը բառացիորեն սկսեց հալվել ինձ վրա:
Ճիշտն ասած, այդ պահին ես նույնիսկ չէի կարողանում հասկանալ՝ դա ինձ ցավ է պատճառում, թե ոչ: Իմ գլխում միայն մի միտք կար. «Լյուսին»:
Կրտսեր քույրս քնած էր, երբ, փորձելով հանգցնել կրակը, ես վազվզում էի տան մեջ: Հագուստս վառվում էր, բոցը տարածվում էր վար ագույրների վրա, վերմակ, փափուկ խաղալիքներ … Ես ուզում էի ամեն կերպ մարել կրակը, բայց ինձ մոտ ոչինչ չէր ստացվում: Կրակն ավելի ու ավելի էր բռնկվում: Իսկ հետո ես շտապեցի այն մահճակալի մոտ, որում քնում էր Լյուսին:
Ես երբեք իմ փոքրիկ քրոջը չեմ վերցրել գրկս: Ծնողները թույլ չէին տալիս, նրանք վախենում էին, որ ես կվնասեմ Լյուսյային: Այդ պահին ես դա արեցի առաջին անգամ։ Ծխից շնչելն արդեն անհնար էր: Բայց ես գնացի դեպի մուտք՝ Լյուսին գրկիս: Երբ դուրս եկանք տնից, քույրս արթնացավ: Ես նրան գետնին դրեցի, և մենք գնացինք հարևանների մոտ »:
Այդ ժամանակ ամբողջ գյուղն իմացավ Նաստյա Օվչարի մասին, և նա ստիպված էր պայքարել իր կյանքի համար: Դժվար էր հավատալ, որ հնգամյա երեխան կատաղած բոցերի առջև անակնկալի չեկավ և համարձակորեն նետվեց կրտսեր քրոջ կյանքը փրկելու: Դրանից հետո Նաստյան հիվանդանոցում խոստովանեց, որ այդ պահին մտածում էր միայն քրոջ մասին: Ուկրաինացի բժիշկները փորձեցին հնարավորինս օգնել աղջկան, նրանք արեցին այն ամենը, ինչ կախված էր իրենցից, բայց անհրաժեշտ էր օտարերկրյա մասնագետների օգնությունը:
Մի ակնթարթում ամեն ինչ կազմակերպվեց. Փոխադրումներ, աղջկան փրկելու համաձայնություն ԱՄՆ լավագույն կլինիկաներից մեկ ում, գումար հավաքվեց գործարարների, քաղաքական գործիչների, հասարակական գործիչների և տարբեր մարդկանց օգնությամբ: Գյուղացիները միավորվեցին, որպեսզի փրկեն փոքր հերոսուհի Նաստյա Օվչարի կյանքը:
Ռումինիայի Նախագահը ինքնաթիռ էր տրամադրել Նաստյային Բոստոնի կենտրոն տեղափոխելու համար, որտեղ մասնագետներն ար դեն սպասում էին:Չնայած նույնիսկ օտարերկրյա բժիշկները հոռետեսորեն էին տրամադրված, այնուամենայնիվ, հրաշք տեղի ունեցավ: Նաստյան բազմաթիվ բարդ վիրահատությունների է ենթարկվել և արդյունքում վերադարձել է բնականոն կյանքի:
Դպրոցից հետո արդեն չափահաս աղջիկը բժշկական կողմնապահությամբ ընդունվեց քոլեջ: Նաստյան ցանկանում է փրկել մարդկանց կյանքեր: Նրան բոլորը սիրում ու հարգում են: «Ես ուզում եմ այրվածքներով մարդկանց բուժել: Բժիշկները մի անգամ փրկեցին ինձ: Հիմա ես կփրկեմ ուրիշներին »: Նա խոսում է մի քանի լեզուներով և լավ խաղում է շախմատ, հաղթում է մրցաշարերում, ինչպես նաև սովորում է հարվածային գործիքներ նվագել:
«Ես ուզում եմ հնարավորինս շուտ մոռանալ կրակի մասին», — խոստովանեց Նաստյան,- ցավոք, չի ստացվում: Երբ մարդիկ իմանում են, թե ով եմ ես, նրանք սկսում են հարցեր տալ: Իսկ ինձ համար շատ դժվար է հիշելը: Հրդեհից հետո առաջին տարում ես հաճախ երա զում տեսնում էի, որ վառվում եմ: Դա շատ վախենալու է: Հիմա, փառք Աստծո, սարսափելի երազները վերացել են: Ես ապրում եմ նորմալ կյանքով:
Չնայած նրան, որ դեռ երկարաթև հագուստներ եմ հագնում, քանի որ ձեռքերիս վրա դեռ սպիներ կան և դրանք ինձ հիշեցնում են այդ սարսափելի օրը:Ես չգիտեմ, թե ինչպես կդասավորվեր իմ կյանքը, եթե չլիներ կրակը: Հավանաբար, ամեն ինչ այլ կերպ կլիներ: Բայց ես երբեք չեմ զղջացել, որ փրկեցի քրոջս: Մենք շատ ենք սիրում միմյանց»: Այժմ Նաստյան արդեն 20 տարեկան է, և մենք մաղթում ենք նրան երջանկություն և մեծ նվաճումներ: Նա աշխարհի ամենաքաջ աղջիկն է:
