Տալիս մարդը ինձ ամեն օր ծաղիկներ ա բերում,իսկ մարդս կարծես դա չի էլ նկատում․․․Մի հատ չի հարցնում էս ի՞նչ ա կատարվում, էս ի՞նչ խաբար ա։Տալս արդեն քանի տարիյա ամուսնացած ա։ Երկու երեխա ունի, երկուսն էլ փոքր են, մանկապարտեզ են գնում։
Մարդն էլ լավ էլ գործ ունի, իմ իմանալով շատ լավ ընտանիք ա պահում։ Բայց մի հատ խնդիր կա, երբ մեր տուն ա գալիս ինձ պար տադիր ծաղիկներ ա բերում։ Հիմա չեմ հասկանում, էտ քաղաքակրթություն ա, թե ուրիշ բան։ Մարդուս պետքն էլ չէ։Ոնց որ շշմած լինի, մի հատ չի խոսում, չի ուզում պարզի, թե ինչ ա կատարվում։
Ընենց անտարբեր ա, որ եթե հիմա իրան դավաճանեմ էլ, կարող ա ասի ոչինչ մարդ ես պատահում ա։ Դե եկեք ու հասկացեք։ Ուզ ում եմ իմանամ սաղի մոտ ա սենց, թե մենակ իմ ընտանիքում ա։ Կիսուրս էլ մարդուն թողել, մի հատ ջահել տղու հետ ա շփվում, տղեն էլ սատարում ա։
Ոնց որ այլմոլորակային լինեն, էս կարգի ազատություն, որ ստեղ ա տիրում։ Երեխեքս չլինեյին, շուտ էի թողել գնացել։ Ասում եք էլի մարդ կա չգիտի ոնց ամուսնանա, մարդ էլ կա ամուսնացել ու կրակնա ընկել։ Ասա քեզ պետք էր, թո մի լավ մտածեյիր, ոնց որ մեղր էին բաժանում, քեզ էլ չհասավ։ Սենց ամեն օր ինձ մեղադրում եմ, բայց գիտեմ, որ մեկա բան չի փոխվելու։
